Hey iedereen

Ooh hier is hij dan, mijn laatste blogje..en dit keer vanuit het koude Belgenland!

Weken elf en twaalfwarenweken van lekker ontspannen en genieten van mijne laatste 10 dagen in Benin.

Maandag moest ik langs bij SYTO om mijn attest van de Franse-taalcursus in ontvangst te nemen, alsook om de evaluatiepapieren in te vullen. Hierna bracht ik dan een bezoekje aan mijn eerste gastgezin. zowel zij, als mijn tweede gastgezin waren echt super. Heel vreemd dat je je zo snel op je gemak kan voelen in een vreemd land. De Afrikaanse mentaliteit is veel opener dan hier in Europa.

Dinsdag een dagje zwembad, lekker rustig om de volgende dag op weg te gaan richting Abomey. Abomey ligt zo'n 3u ten Noorden van Cotonou en hoewel er niet zo heel veel te zien valt is het wel het stadje met het beste historische museum van Benin dus moest ik dat toch bezocht hebben. Om 7u sprong ik dan op de Zem. richting Gérard die me zou vergezellen. Rond half acht vertrokken we dan bij hem op zoek naar een taxi. Plots zei Gérard tegen twee mensen 'Abomey', het bleken twee taxi-zoekers te zijn. Mensen die dus de straat in het oog houden, en wanneer ze een taxi zijn hevig beginnen teken te doen opdat de taxi halt zou houden....na vele taxis die niet richting Abomey gingen hadden we rond kwart voor acht geluk en konden we op weg. Dat die jongens taxi-zoekers waren was er helemaal niet aan te zien..geen speciale kleding of een bordje waar dit op vermeld staat..ik was dus heel blij dat Gérard me vergezelde want als vreemdeling zal je het maar weten :)...Een taxi nemen is ook best avontuur..Gérard deed teken van vooraan te gaan zitten dus ik dacht, oké dan schuif ik wel mee op de achterbank waar al één persoon zat. Haha, fout gedacht, het was de bedoeling dat we met twee vooraan gingen zitten. De Beninesetaxis zijn dus echt niet groter als de Belgische taxi's, wat dus inhield dat wij, twee volwassen op de éénpersoonsvoorbank zetelden!! Na een klein uur waren mijn billen en de helft van mijn rug volledig verkrampt en na drie uur was ik dan ook heel blij dat we konden uitstappen!!

Het nationaal museum is gevestigd in een reconstructievan wat eens waren de paleizen van Koning gléglé en Ghézo..twee van de 12 koningen die geregeerd hebben ten tijde van het koninkrijk Dahomey,wat later is geworden:Benin. In het museum vind je vele artefacten van deze 12 koningen. Echt, zoals de reisgids en mijn gastgezin al vertelde, het beste museum van heel Benin. Wel jammer dat het in de museums in Benin verboden is foto's te trekken. Dit museum heeft echter een site, dus de geinteresseerde kunnen daarop een kijkje nemen.

Aangezien het niet zo veilig is om snachts te reizen, moesten we na het bezoekje en middageten weer richting Cotonou vertrekken..deze keer met een mini-bus. Een mini-bus is dus gewoon een wit bestelbusje waar je, als je de juiste richting uitmoet, bijna wordt ingeduwd. Onze bagage was al vlugger in de bus beland, dan dat Gérard en ik van de Zem konden stappen. Persoonlijk vind ik dit echt niet aangenaam. Het is een middel opdat je niet meer zou kunnen weigeren..maar aangezien het de enige manier is om terug te geraken kan je sowieso al moeilijk weigeren. Het principe: drie bankrijen die gevuld moeten zijn eerdat de bus vertrekt...we hebben dus nog een klein uurtje in de bus gezeten, eer ze vol was..dit is best kort dus we mogen niet klagen :p....en het zou Afrika niet zijn mochten we de capaciteit niet ten volle benutten: drie bankrijen voor telkens drie personen werden gevuld door telkens vier personen met de kindjes bijgepropt op de schoot...naast ons zaten gelukkig twee magere mensen, met een klein babytje dat ongelooflijk schattig was en van heel de rit niet geweend heeft :)

Vrijdag ben ik in de voormiddag dan enkele uurtjes, samen metAmber, gaan helpen in een weeshuis. Best indrukwekkend...27 kinderen met slechts 1 begeleider. Hierdoor was de begeleider dus heel streng, wat enerzijds begrijpelijk is, maar wat anderzijds tot gevolg gaf dat de kindjes vaak gestraft werden zonder iets misdaan te hebben: zo bijvoorbeeld waren er twee meisjes die ja mijn armen streelde enzo omdat blank toch speciaal is, maar hiermee deden ze toch niets (ookal vond ik het niet leuk)verkeerd dus vond ik dit geen reden om hen te straffen; Natuurlijk kon ik dit niet zeggen want dan zou ik zijn gezag ondermijnen. Een ander kindje werd gestraft omdat hij rare gezichten trok,...

De kindjes moesten knutselen voor Kerstmis..;nuja de grotere kindjes moesten knutselen en de andere moesten op de grond zitten en braaf zijn. Best zielig om te zien....voor het middageten hebben we de kindjes dan toch nog een half uurtje buiten laten spelen, hoewel de begeleider aanvankelijk protesteerde liet hij ons toch begaan...druk en warm...We waren dan met de drie kleinstebij de glijbaan aan het spelen, maar dan kwamen ook enkele andere kindjes en dan werd het nogal hectisch en waren we eerder bezig om te voorkomen dat er ongelukken gebeurde dan dat het er rustig aan toeging! Eén kindje was licht autistisch, of ja een mongooltje, ik weet niet goed...wat voor nog wat extra drukte zorgde! Nahet middageten, dat heel rustig is verlopen moesten de kinderen gaan slapen. Ze gingen allemaal een zaal binnen, waar ze op de koudegrond gingen liggen. De jongens zelfs naakt, de meisjes hielden de kledij aan.

Desondanks was dit een heel intense ervaring om mee te maken! Wanneer je dan de vergelijking maakt Europa-afrika mogen we best wat meer dankbaarheid tonen voor wat we hier hebben, want we zijn rotverwend!

In de namiddag ging ik met Gérard nog naar 'village de Noël'...klinkt leuk toch..ik dacht dat het een soort kerstmarkt zou zijn, maar het bleek een klein pretpark/kermis-achtige bedoening te zijn, maar omdat het voor de kinderen nog geen vakantie was, was dit verlaten en was er dus niets van sfeer aanwezig. Gérard hield ook niet van de attracties, waarom hij me dus daarnaartoe bracht was me een raadsel , maar we zijn na een cola-tje dan maar vlug doorgegaan om nog een lange rit op de moto te maken zodat het toch een gezeliige namiddag/avond werd.

Zaterdag heb ik met Amber en Aletta dan alle markten van Cotonou afgelopen om de laatste souveniers en Kerstcadeautjes te bemachtigen...met nog een week tot Kerst te gaan waren de verkopers wel veel moeilijker wat betreft het 'knippen van stofjes' en het 'afdingen van de prijs' wat het dus eigenlijk minder leuk maakte maar dat hebben we niet aan ons hart laten kopen, we hadden immers al een goede voorraad ingeslagen en moesten er dan ook even rekening mee houden dat we alles het vliegtuig moesten inkrijgen. :)

Zondag hebben Amber en ik dan doorgebracht aan het zwembad. Naast ons waren er enkele mannen van Libië komen zitten en toen wij in het water waren, hadden ze ons tijdschrift genomen en waren ze erin beginnen lezen..ze waren heel hard aan het lachen en toen we dan vroegen of ze dat begrepen zei de ene : 'ja hoor ik begrijp een beetje Engels'...maar dat zal dan wel een beetje overdreven zijn, aangezien het tijdschrift Nederlandstalig was =).

De laatste dagen heb ik dan doorgebracht met afscheid nemen van mijn gastgezinnen, mijn begeleider, tamtamleraar, collegas op Eco-ecolo,...best moeilijk...ik heb hier echt zo'n mooie momenten meegemaakt en met sommige klikte het gewoon echt zo goed, alsof we al jaren hartsvrienden waren!!!

Toen ik mij aanvankelijk opgaf voor het programma dacht ik 'laten we het maar op drie maanden houden, dat is al best lang'....die drie maanden zijn voorbijgevlogen en ik zou gerust nog een poosje willen blijven. Enkel het feit dat er een einddatum is waarop je je had ingesteld om je familie en vrienden terug te zien, alsook het extra feit dat het Kerstmis is, maakt dat ik blij ben om naar huis te komen. Het is dust best een dubbel gevoel!!!

Gisteren, 23 december ben ik dan veilig thuisgekomen..mits enkele vertragingen op de luchthaven is de reis goed en vlot verlopen...nu genieten van de Kerstdagen met vrienden en familie...en in het achterhoofd mijn Beninese familie en vrienden!!

dikke kus

Marijke