Hey

Alles gaat hier nog steeds super, dus zal ik een beetje over mijn activiteiten deze week vertellen.

Woensdag kwam Latifah mij opnieuw oppikken en gingen we naar de markt. We parkeerden de moto bij het huis van de grootvader van Latifah en hier wachtte we op nog een Belgisch meisje 'Ann-Laure' die mee op pad ging gaan. Het was leuk om een paar woordjes Nederlands te wisselen over onze eerste indrukken.

De markt zelf was druk! Echt alles is hier te koop in kleine stalletjes naast elkaar. Maar er liep zoveel volk rond, en iedereen drong aan om vanalles te kopen wat het minder leuk maakte.

Daarna zijn we naar de CPA geweest, dit is 'Centre de promotion d'artisanale'. Dit was veel minder druk en dus veel leuker. Het gaat hier om verscheidene hutjes waar men typisch Afrikaanse artikelen verkoopt ( kledij, sierraden, maskers, tam tam's,...). Al deze artikelen maakt men hier zelf, en je kan ook door de werkplaats lopen om hen bezig te zien tijdens het maken. Ann-Laure en ik hebben hier enkele leuke foto's kunnen nemen (die komen pas als ik terug in België ben).

'S middags zijn we bij vrienden van Latifah gaan eten omdat er iemand jarig was. Het werd een heel gezellige boel met veel drank! Men begon met amaretto, gevolgd door bier, dan champangne om te eindigen met wijn! En mengen maar! Trouwens even een tip tussendoor van mijn gastpapa: bier met sprite!! De moeite waard om eens te proberen =).

Donderdag zijn mijn Fransen lessen begonnen, van 9 tot 12u en in de namiddag van 15 tot 17u mijn drum and dance lessen. Of om het woord van hier te gebruiken 'tam tam' lessen! Hierdoor zijn mijn dagen goed gevuld. 'S avonds is er dan nog wat tijd om te spelen met de nichtjes en vooral met het neefje (Dani, 4 jaar). 's Avonds komt er ook altijd wel iemand over de vloer wat voor een gezellige drukte zorgt. Het is wel moeilijk om te onthouden wie ik nu al gezien heb, wie nieuw is! Soms gaan we zelf ook naar familieleden...echt bizar hoeveel familieleden ik al ontmoet heb!! De tel ben ik al lang kwijt!!

Vrijdag hebben we dan tijdens de tam tam les ook een beetje gedanst, maar ik denk dat ik tam tam leuker vind! vreemd ik weet het =)

Zaterdag was ik uitgenodigd door de schoonbroer van mijn gastmama om hem en zijn vrouw te vergezellen naar een begravenis. Op deze manier heb ik kunnen kennis maken met de plaatselijke ceremonie. Wat bij ons sereen en kalm is, is hier een heus feest. Een begravenis is hier ook enkel voor de familie en dichte vrienden, maar families zijn hier zo groot (meer dan 150 personen) dat je het kan vergelijken met een heus dorpsfeest bij ons. De ceremonie werd aan elkaar gepraat door twee personen, één sprak Frans en de ander een plaatselijk dialect. Op geregelde tijdstippen sprong men recht om te dansen rond de kist en te zingen. Er was een fanfare en een klein orkestje. Ik heb niet alles begrepen, zo werden er soms mensen afgeroepen die dan recht stonden en een applaus kregen. Tegen het einde vroeg men dan heel de familie vanvoor, als teken van 'hoe de familie geweend heeft'. Enkele familieledennamen het woord en dan zongen ze een lied dat voor de overledene een speciale betekenis had. Ik had toestemming om foto's te nemen, maar ik voelde me er een beetje ambetant bij dus ik heb het beperkt tot één algemene foto van de massa. Vaak was het ook moeilijk om een mooi beeld te hebben, want als iedereen rechtspringt en mee klapt en danst is het nogal chaos.

De receptie erna, vond plaats in grote tenten die versierd waren met ballonnen en strikjes. Er was muziek en een buffet waar je eten kon halen. Het vlees was koud,ik denk wel dat dit de bedoeling was maar echt lekker kan je dat niet noemen.

De begravenis vond plaats in Dogbo, een stadje zo'n drie uur rijden van Cotonou. Dit was eigenlijk super omdat ik zo al een heel stukje van het land kon zien. Zo zijn we door Ouidah gereden, voorbij lac Ahémé, door Gome,...en zijn we veel plaatselijke nederzettingen voorbijgereden. Zo ook de typische gemaakt van klei en stro.

Lac Ahémé staat in verbinding met de zee, maar het meer is zo groot dat je die niet kon zien. Het is ook dit meer, zo vertelde mijn gastmama 's avonds, dat voor de irrigatieproblemen zorgt tijdens het regenseizoen. Het regenseizoen is blijkbaar erger dan andere jaren, de veranderingen in het klimaat zijn dus overal ter wereld merkbaar. Zelf heb ik hier nog niet veel last van gehad, het regende gistere wel een keer, maar aangezien we op dat moment in de auto zaten maakte dat niet echt uit. Het was zelfs een welkome afwisseling want op de plek van de begravenis was het echt super warm!!

Ouidah is een stadje dat een belangrijke rol gespeeld heeft ten tijde van de slavernij. Hier bevindt zich een Kathedraal, museum en enkele andere toeristische trekplijsters. Ik hoop er één van de volgende weekends naar toe te kunnen gaan om deze te bezichtigen. Het is ook hier dat de python-tempel zich bevindt. Ik vroeg dan of de legende: met name dat die pythons snachts in de stad worden los gelaten, waar was, en dat blijkt wel degelijk zo te zijn. 'Pythons zijn niet gevaarlijk' zeiden ze!!!! Hallo!!!

Deze ochtend heeft mijn gastpapa me nog laten kennismaken met enkele familieleden. Deze woonden meer aan de rand van Cotonou. Deze middag gaan we bij een broer van mijn gastpapa eten.

Voor al diegene die schrik hebben dat ik uitegehongerd terug kom gerust te stellen: die mensen hier eten echt super veel!! Een portie wat wij met twee eten, eten zij alleen. Dit is soms wel ambetant want ze vinden dat ik weinig eet, maar ik krijg dat gewoon niet op! De enige reden waardoor ik zal vermageren is doordat ik hier enkel gezond eet: rijst, spaghetti, fruit,...

maar goed...hier zal ik het bij laten voor vandaag.

dikke kus

Marijke