week 2

Hey iedereen

Een up-date over mijn tweede week in Cotonou. Van maandag tot vrijdag had ik dus mijn lessen, verder aangevuld met het kennismaken met nog meer familieleden! Het weekend was zeer leuk. Zaterdagochtend heb ik mijn was gedaan en in de namiddag zijn we naar het strand gegaan 'Obama beach'. Mmmm zo mooi weer, met een lichte bries zodat het gewoonweg perfect strandweer was. De golven hier zijn echt ongelooflijk sterk, dus is het bij voetje-baden gebleven! Hier heb ik een meisje uit Nigeria leren kennen,Lulu . In Nigeria spreken ze Engels en zo switchen van Frans naar Engels was best moeilijk..in het begin was het Engels met Franse zinnen..echt grappig!!!!

Lulu, studeert hier in Benin maar spreekt geen woord Frans! Dat snap ik echt niet. Als je hier bent voor je studies (= drie jaar) dan is het leren van de taal toch het eerste wat je doet??? Ze heeft dan ook veel heimwee omdat ze met niemand kan praten. Maar goed, ze is heel vriendelijk en we hebben afgesproken dat we elkaar nog eens gingen ontmoeten.

Zondag zijn we naar Ouidah gegaan. 'we' zijn: de chauffeur, papa Thierry, mama Genevieve, broer van Genevieve: Gérard, zus van Genevieve Jaqueline, de twee nichtjes Denden en Prunelle,het neefje Dani en ik!! Dat zijn dus 6 volwassenen en 3 kinderen in een 5-personenwagen!!! Maar dat is hier de gewoonte. Beninesen kunnen als geen ander de capaciteit van hun auto ten volle benutten. Wat dacht je van de koffer vol met matrassen en dan nog een stuk of 15 matrassen op het dak gebonden en voorin een persoon of drie. Of de koffer tot aan het dak vol met sinaasappelen en enkele vaten op het dak,....Ook op een brommertje past veel meer dan je zou denken: wat dacht je van een gezin bestaande uit mama, papa en twee kindjes en nog een zak graan erbij???

In Ouidah zelf zijn we eerst naar het museum gegaan, maar dit was vrijteleurstellend. Het gebouw deed vroeger dienst als ambassadevan Frankrijk ten tijde van de kolonisatie. Het is best groot, maar bitter weinig te zien.

Verder zijn we pottenen borden gaan halen bij een kennis van Jaqueline, waarna we die dan gevuld hebben met Eten dat wekochten aan kraampjes/restaurants. Op weg naar het strand, waar we gingen picknicken zijn we dan nog gestoptbij de Cathedraal. Dezewas zeer sober: witte muren en een houten dak, zonderbeelden, schilderijen of andere versieringen.

De tempel van de python is op hetzelfde plein als de cathedraal maar die hebben we maar gelaten voor wat het was!!

Verder zijn we dan langs het plein 'Chacha' gereden, wat ten tijde van de slavernij de plek was waar ze de slaven naartoe brachten, en vanwaar de tocht naar het strandbegon.

Op de weg naar het strand, zo'n 4 km, kom je overal beelden tegen zoals o.a. 'l'arbe de l'oublie' die symbool staat voor het vergeten van je familie, je afkomst,... Eens je de weg richting strand afliep als slaaf kwam je nooit meer terug.

Er zijn twee redenen om het strand te bezoeken. Enerzijds is het historisch gewoon erg belangrijk maar anderzijds is het gewoon een super mooi plekje natuur. Aan het strand staan er enkele lege huisjes en op een terras van één van deze hebben we gepicknicked. Zo zaten we een beetje uit de zon, want die was erg warm.

Het weekend is wel een klein beetje in mineur geeindigd. Dat men de kinderen hier slaat, dat hadden ze me al gezegd, maar blijkt dat ze hier een echte zweep voor hebben!! De grote zus van Dani heeft hem hiermee geslagen, en dat omdat hij een glas citroenwater genomen had en dat niet mocht!! Ik was even volledig geschokeerd!! Toen ze later naar huis gegaan waren kwam de zus nog terug voor de zweep, dus ik denk dat Dani er thuis ook nog van langs gekregen heeft van zijn papa, en die zal wel harder slaan dan de zus!!!

dikke kus

Marijke

week 1

Hey

Alles gaat hier nog steeds super, dus zal ik een beetje over mijn activiteiten deze week vertellen.

Woensdag kwam Latifah mij opnieuw oppikken en gingen we naar de markt. We parkeerden de moto bij het huis van de grootvader van Latifah en hier wachtte we op nog een Belgisch meisje 'Ann-Laure' die mee op pad ging gaan. Het was leuk om een paar woordjes Nederlands te wisselen over onze eerste indrukken.

De markt zelf was druk! Echt alles is hier te koop in kleine stalletjes naast elkaar. Maar er liep zoveel volk rond, en iedereen drong aan om vanalles te kopen wat het minder leuk maakte.

Daarna zijn we naar de CPA geweest, dit is 'Centre de promotion d'artisanale'. Dit was veel minder druk en dus veel leuker. Het gaat hier om verscheidene hutjes waar men typisch Afrikaanse artikelen verkoopt ( kledij, sierraden, maskers, tam tam's,...). Al deze artikelen maakt men hier zelf, en je kan ook door de werkplaats lopen om hen bezig te zien tijdens het maken. Ann-Laure en ik hebben hier enkele leuke foto's kunnen nemen (die komen pas als ik terug in België ben).

'S middags zijn we bij vrienden van Latifah gaan eten omdat er iemand jarig was. Het werd een heel gezellige boel met veel drank! Men begon met amaretto, gevolgd door bier, dan champangne om te eindigen met wijn! En mengen maar! Trouwens even een tip tussendoor van mijn gastpapa: bier met sprite!! De moeite waard om eens te proberen =).

Donderdag zijn mijn Fransen lessen begonnen, van 9 tot 12u en in de namiddag van 15 tot 17u mijn drum and dance lessen. Of om het woord van hier te gebruiken 'tam tam' lessen! Hierdoor zijn mijn dagen goed gevuld. 'S avonds is er dan nog wat tijd om te spelen met de nichtjes en vooral met het neefje (Dani, 4 jaar). 's Avonds komt er ook altijd wel iemand over de vloer wat voor een gezellige drukte zorgt. Het is wel moeilijk om te onthouden wie ik nu al gezien heb, wie nieuw is! Soms gaan we zelf ook naar familieleden...echt bizar hoeveel familieleden ik al ontmoet heb!! De tel ben ik al lang kwijt!!

Vrijdag hebben we dan tijdens de tam tam les ook een beetje gedanst, maar ik denk dat ik tam tam leuker vind! vreemd ik weet het =)

Zaterdag was ik uitgenodigd door de schoonbroer van mijn gastmama om hem en zijn vrouw te vergezellen naar een begravenis. Op deze manier heb ik kunnen kennis maken met de plaatselijke ceremonie. Wat bij ons sereen en kalm is, is hier een heus feest. Een begravenis is hier ook enkel voor de familie en dichte vrienden, maar families zijn hier zo groot (meer dan 150 personen) dat je het kan vergelijken met een heus dorpsfeest bij ons. De ceremonie werd aan elkaar gepraat door twee personen, één sprak Frans en de ander een plaatselijk dialect. Op geregelde tijdstippen sprong men recht om te dansen rond de kist en te zingen. Er was een fanfare en een klein orkestje. Ik heb niet alles begrepen, zo werden er soms mensen afgeroepen die dan recht stonden en een applaus kregen. Tegen het einde vroeg men dan heel de familie vanvoor, als teken van 'hoe de familie geweend heeft'. Enkele familieledennamen het woord en dan zongen ze een lied dat voor de overledene een speciale betekenis had. Ik had toestemming om foto's te nemen, maar ik voelde me er een beetje ambetant bij dus ik heb het beperkt tot één algemene foto van de massa. Vaak was het ook moeilijk om een mooi beeld te hebben, want als iedereen rechtspringt en mee klapt en danst is het nogal chaos.

De receptie erna, vond plaats in grote tenten die versierd waren met ballonnen en strikjes. Er was muziek en een buffet waar je eten kon halen. Het vlees was koud,ik denk wel dat dit de bedoeling was maar echt lekker kan je dat niet noemen.

De begravenis vond plaats in Dogbo, een stadje zo'n drie uur rijden van Cotonou. Dit was eigenlijk super omdat ik zo al een heel stukje van het land kon zien. Zo zijn we door Ouidah gereden, voorbij lac Ahémé, door Gome,...en zijn we veel plaatselijke nederzettingen voorbijgereden. Zo ook de typische gemaakt van klei en stro.

Lac Ahémé staat in verbinding met de zee, maar het meer is zo groot dat je die niet kon zien. Het is ook dit meer, zo vertelde mijn gastmama 's avonds, dat voor de irrigatieproblemen zorgt tijdens het regenseizoen. Het regenseizoen is blijkbaar erger dan andere jaren, de veranderingen in het klimaat zijn dus overal ter wereld merkbaar. Zelf heb ik hier nog niet veel last van gehad, het regende gistere wel een keer, maar aangezien we op dat moment in de auto zaten maakte dat niet echt uit. Het was zelfs een welkome afwisseling want op de plek van de begravenis was het echt super warm!!

Ouidah is een stadje dat een belangrijke rol gespeeld heeft ten tijde van de slavernij. Hier bevindt zich een Kathedraal, museum en enkele andere toeristische trekplijsters. Ik hoop er één van de volgende weekends naar toe te kunnen gaan om deze te bezichtigen. Het is ook hier dat de python-tempel zich bevindt. Ik vroeg dan of de legende: met name dat die pythons snachts in de stad worden los gelaten, waar was, en dat blijkt wel degelijk zo te zijn. 'Pythons zijn niet gevaarlijk' zeiden ze!!!! Hallo!!!

Deze ochtend heeft mijn gastpapa me nog laten kennismaken met enkele familieleden. Deze woonden meer aan de rand van Cotonou. Deze middag gaan we bij een broer van mijn gastpapa eten.

Voor al diegene die schrik hebben dat ik uitegehongerd terug kom gerust te stellen: die mensen hier eten echt super veel!! Een portie wat wij met twee eten, eten zij alleen. Dit is soms wel ambetant want ze vinden dat ik weinig eet, maar ik krijg dat gewoon niet op! De enige reden waardoor ik zal vermageren is doordat ik hier enkel gezond eet: rijst, spaghetti, fruit,...

maar goed...hier zal ik het bij laten voor vandaag.

dikke kus

Marijke

aankomst en dag 1

Elaba

Hier is hij dan, en vlugger als verwacht, mijn eerste blog uit Benin. Gisteren was het de dag van vertrek. De 6uren in het vliegtuig gingen vlug voorbij. We waren wel een uur te laat vertrokken omdat er twee passagiers verdwenen waren en ze hun bagage uit het ruim gingen opsporen en verwijderen, dit om veiligheids redenen. De douane passeren ging vlotter dan verwacht en dan maar wachten op de bagage. Dit duurde wel een beetje, en de eerstre indruk wanneer je uit het vliegtuig kwam: met name een hoge luchtvochtigheidsgraad, maakte het wachten een beetje onaangenaam. Maar toen ik eindelijk mijn rugzak zag verschijnen kon ik opgelucht ademhalen. Oké, nu we dat overleefd hadden kon ik op zoek gaannaar de persoon die mij zou oppikken. Ik zag geen bordje met mijn naam; noch met SYto op, dus...stress, want ik was immers veel later dan afgesproken. Maar daar kwam een vrouw die naar mijn naam vroeg, en bingo..zij moest mij oppikken.

Latifa is haar naam, en ze is heel aardig. Zij bracht mij gisteren tot aan mijn gastgezin, waar denk ik zowat heel de familie op mij zat te wachten. Er was een oma, een koppel (mijn gast mama en gastpâpa: Genevuive en Tierry) en dan waren er nog kindjes die (denk ik) nichtjes zijn, alsook nog een broer van mijn gastmama. Zoals je merkt zijn al de familiebanden nog niet helemaal duidelijk maar dat zal wel loslopen. =)

In de ochtend bleken alleen mijn gastmama en gastpapa thuis te zijn en hebben we samen gegeten...en rararara..ze hebben hier Choco!!! =)

Deze ochtend zou Latifah mij om 10u oppikken voor een toer door cotonou op een brommer. Ik kon onmiddelijk kennismaken met het Afrikaanse rustig-aan gevoel, ze daagden rond half elf ongeveer op. =) We stapten op de brommer en gingen langs de plekjes waar ik Franse taallessen zou volgen alsook de drum and dance-lessen. Deze lessen beginnen donderdag, Frans in de voormiddag en de rest in de namiddag. We zijn dan verder gereden door Cotonou, langs de post, bank om geld te wisselen, ....

Deze middag hebben we ons dan ergens neergezet om mij mijn eerste ervaringen met het Afrikaanse voedsel te beleven...rijst met schaap in zeer pikante saus. Ik moet bekennen dat het schaap mij niet zo bevalt. Ook door de warmte heb ik niet veel honger maar wel dorst. Ik wou dus niet onbeleefd doen, maar helemaal opgegeten heb ik het ook niet gedaan. Vervolgens zijn we opnieuw op de brommer gesprongen, sight-seeing en vervolgens naar de Belgische ambassade, waar ik nu mijn blog aan het intypen ben, want het cybercafé bevindt zich in de ambassade.

Morgen ga ik opnieuw met Latifah op stap, samen met nog een meisje uit Wallonie, die deze avond aankomt. Haar zie ik slechts morgen , want zij begint daarna onmiddelijk met haar project.

Zo, ik denk dat dit genoeg is voor de eerste keer.

Ik wil nog even ieder bedanken die zondagavond, maandagochtend, de moeite heeft genomen een smsje te sturen. Deze waren zeer leuk om te lezen.

Dikke kus uit het warme Benin!

Marijke